mijn eerdere publicaties EARLIER PUBLICATIONS

Te bestellen via de contact-pagina door een berichtje te sturen, of e-mail naar leodivendal@gmail.com
To order via the contact-page or to send a message to leodivendal@gmail.com

The bookpages below are written in Dutch, just as in LE BOUQUINISTE. When you consider to order a book and you want to know my words, just ask me and I send you a (short) translation.

• DIVENDAL NU VOOR € 12,00 EURO TE KOOP (LEODIVENDAL@GMAIL.COM)

• Journaal

• Journal

• The road to Raton

• Kesikköprü

• Vézelay of: de architectuur van de winter :

Suite Vézelienne • foto’s & gedichten ; Een Winters Hart • A Winter Heart • Un coeur hivernal • roman / novel / nouvelle

Achter de muur is een omsloten tuin. Ze kijkt uit het raam en ziet grijsblauwe rook omhoog kringelen. Iemand is oude takken en bladeren aan het verbranden. Alles is nat van de winter die de tuin omvat in een kille greep.

Er waait een wind die de rook doet wervelen in een steeds veranderende vorm, soms dik, dan weer dun. Ze volgt de rook, bedenkt dat deze nooit dezelfde vorm heeft. Hoe zou je dat moeten beschrijven, misschien als luchtschrijven in wilde flarden. Ze zet verschillende vormen op papier: dikke rook die de achtergrond afdekt, dunnere rook die nog net iets laat doorschemeren. Soms gaat de rook heel geleidelijk omhoog om op te lossen in de lucht, dan verschijnt ze weer heftiger, met horten en stoten. Ze wil zichzelf lichter maken, zo licht als rook, kunnen vliegen, meegenomen worden op de wind. Ze wil naar buiten. Ze schrijft zichzelf een sprong toe door het raam over de muur. Ze breekt door de stemmen van de stenen heen die haar in de vaart nog wat naroepen maar het nazeggen hebben. Stemmen verflauwen tot klanken in de verte en worden weer door de rook teruggebracht, zeggen wat ze moet doen, wie ze is en wie ze zou moeten zijn. Nu worden de stemmen in haarzelf omgevormd tot restanten van een kinderversje van lang geleden. In Parijs daar is een straat, in die straat daar is een huis…. Ze weet dat het versje doorgaat van de straat naar het huis, van het huis naar de kamer, van de kamer naar de tafel waarop een vogel in een kooi is en teruggaat in het ei. Ze wil dat ze de wereld terug kan draaien. En dan werpt dat kleine ei de vogel omver, de vogel de kooi, de kooi de tafel, de tafel de kamer, tot de trap, het huis, tot heel de stad Parijs omver geworpen wordt door een straat. Ze wil in die straat zijn. Dat is de sterkste straat, daar wil ze haar leven opnieuw beginnen. Dat is wat ze wil schrijven, hier in Vézelay. Ze wil haar bevrijding vinden en vatten in taal, maar voelt zich een vogel in een kooi, in een gesloten tuin in de winter. Haar verdriet borrelt omhoog, ze verliest de greep op zichzelf in een ongeremde vaart van schrijven, over de muur heen, in een gesloten tuin, in het vuur van dode bladeren.

Uit: Leo Divendal, Een winters hart, 2007, hoofdstuk 9